اگر چه در دهه 1970 پانل‌های فوم یا همان ساندویچپانلهایها مورد توجه قرار گرفت و بسیاری از مهندسان زمان ظهور این دیوارهها را در این سال میدانند ولی ایده استفاده از پانل‌های پوستی بصورت اولیه برای ساختوساز در دهه 1930 آغاز شد.
تحقیق و آزمایش تکنولوژی استفاده از این تجهیزات در درجه اول توسط آزمایشگاه محصولات جنگلی (FPL) در مدیسون پایتخت ایالت ویسکانسین در ایالات متحده آمریکا به عنوان بخشی از تلاش خدمات جنگلی ایالات متحده برای حفاظت از منابع جنگلی و طبیعی انجام شد و در سال 1937 اولین خانه با دیوارها و سقف ساخته شده از ساندویچ پنل ها ساخته شد.
در آن زمان به دلیل راحتی نصب و راهاندازی و وزن پایین این گونه ساختمانها بسیار مورد توجه سازندگان ساختمانها قرار گرفت تا اولین بار الینور روزولت بانوی مشهور آمریکایی در ساخت خانه خود از ساندویچپانلهایها استفاده کرد و از آنجا بود که شروع ترویج استفاده از این محصولات در آمریکا آغاز شد.
دوام این ساختارهای پانل در مقابل آب وهوای نامساعد و سرد ویسکانسین باعث شد تا دانشگاه ویسکانسین-مدیسون به عنوان یک مرکز دولتی آمریکایی تصمیم گرفت تا یک آزمایشگاه داروسازی جدید را با استفاده از تکنولوژی ساندویچ‌پانل‌های راهاندازی نماید. با موفقیت پانل‌های پوستی مقاوم یا (structural insulating panel)، فکر ساخت ساندویچ پانل های قویتر که میتوانستند تمام بار ساختمان را از دوش اسکلت و فنداسیون بردارند استارت خود و با اختراع ساندویچ پانل های جدید قالب ساختاری ساختمانها به کلی عوض شد.
بنابراین در سال 1947، ساخت پانل ساختمانی عایق کاری شروع شد و ساختار آنها پیشرفت کرد به صورتی که هسته های کارتنی آنها با مواد پوستی مختلفی مثل تخته سه لا، چوب سخت و کاغذ جایگزین شد و مورد استفاده قرار گرفتند و در سال 1970 اولین مدل ها با کارایی های بالا به بازار معرفی شد.
ولی در سال 1978 یک اتفاق ناگوار رخ داد و یک ساختمان که با تکنولوژی ساندویچ پنل ساخته شده بود فرو ریخت و باعث شد افکار عمومی کمی نسبت به این گونه سازه ها بدبین گردد ولی برای اکثر این سازهها اتفاق خاصی رخ نداد قدرت اصلی خود را حفظ کرد.
به استثنای ساندویچ پانل‌های هسته-مقوا که مناسب برای قرار گرفتن در معرض در فضای باز نبود، پانل‌های ساخته شده از هسته چوب سخت و کاغذ پوشیده شده از تخته سهلا همگی به خوبی عمل کردهاند.
تاریخچه ساخت ساندویچ پانل‌ها در امریکا همچنین توسط سازندگان ساختمان های چوبی در سانتا پائولا، کالیفرنیا در خانه ها و آپارتمان هایشان از سال 1965 تا سال 1984 استفاده شده است.
ازسال 1989 به بعد شرکت های بزرگ آمریکایی شروع به ساخت انواع دیگری از ساندویچ پانل‌ها کردند و هر روز مدلهای متنوع با مقاومت ها و توانایی های بالاتری را عرضه نمودند. این شرکتها در ادامه شروع به ساخت ساندویچ‌پانل‌هایی با هسته پلی استایرن (EPS)، پلی استایرن اکسترود شده (XPS) یا فوم پلی‌اورتان سفت و سخت کردند و دیوارههای آن را از موادی مثل فولاد، آلومینیوم و حتی موادی بسیار مقاومتر مانند فولاد ضدزنگ، پلاستیک تقویت شده فیبر، و اکسید منیزیم طراحی و پیاده سازی نمودند.
برخی از شرکتهای سازنده SIPها از فیبر سیمان یا ورق های تخته سهلا برای پانل ها و فیبرهای کشاورزی مانند: کاه گندم برای هسته استفاده می کنند که بسیار دوستدار طبیعت و مقاوم در برابر.
امروزه پانل‌ها بسیار پیشرفت کرده اند و پانل‌های ساندویچ مدرنی که میتواند در انواع سطوح مسطح، خم، منحنی و با هم در یک محدوده تقریبا نامحدودی از پیکربندیها قرار بگیرند و در انواع مختلف رنگها، پوششها، ضخامت، جزئیات لبهها و پروفیلها با توجه به الزامات عملکرد و محل نصب آنها.
بالا بردن سریع راندمان کار، پوشش سطح بالا، وزن کم و در عین حال قدرت ساختاری خوب این تولیدات آنها را به یک گزینه عالی برای ساخت انواع ساختمانها و سوله ها کرده است و شاید در حال حاضر در بسیاری صنایع مثل صنایع برودتی ساندویچ پانل‌های سردخانه ای یکی از مناسبترین گزینه ها در این زمینه باشد. اگر به مشاوره و راهنمایی در زمینه بهرهگیری از این تکنولوژی در ساخت بناهای خود نیاز دارید با ما تماس بگیرید.
